اطـــــــــــــــــــلال
صوروغرائب.شعر.اسلامیات.همساتاطـــــــــــــــــــلال
صوروغرائب.شعر.اسلامیات.همساتالشاعر الشیخ ابراهیم الدیراوی
الشاعر الشیخ ابراهیم الدیراوی
من شعراء عبادان بدء حیاته فی جوار العلماء مع ما کان یعانی من ضعف البصر فی صغر سنه تعلم مقدمات العلوم الدینیة و بعد ذلک هاجر الى مدینة قم المقدسة و سکنها حتى یکمل مشواره العلمی و رافق ادباء منطقة عبادان و تعلم منهم اصول الادب و فنونه حتى ملک ناصیة الشعر فی مبکّر عمره و صار شاعرا یستلذ السامع من نظمه و یطرب، نصوصه فی بالغ الکمال من حیث الاتقان و الابداع و الصنعة ینسج القوافی نسیجا جمیلا حیث تربط فی بعضها ربطا مبدعا فنیا: ولکم هذه الباقه القصائدقصیده لالا یمه للشاعر
لا لا یمـّه اوداعة خالی اوداعة خوتـّــــــــــکم ما ارجع
اوداعة جدنه و صندوق الشای و نجمات البیهه امرصّع
اوداعة سحـّارة جدّتنه و تربتها و محبـــــــــسها الیلمع
اوداعة تفگة عودی السمَره الماخانته ابـــــشدّه ومفزع
اوداعة قطرات المن صدرچ غذ ّتنی الغیره ابیوم ارضع
اوداعة عودی وبشته البدری والمهره المنّ الرّیح اسرع
اوداعة گعدات امضایفنه اوکل خیّر بیــــــــــــــــهن یترّبع
اوداعة هاونّه او یزلاته الیطرب لیهن کـــــــــــلمن یسمع
اوداعة صوباط الدیوان اوحِبنه الیتناغه اویـــــــه المرفع
اوداعة چف الشال المگوارابساعتـــها اوهَد اعلی المدفع
ازحف للموت اعلی ارکبّی ولو جسمی اعلی الحگ یتقطـّع
ما گولن آخ امن اصوابی او عیب اترف اعیـــونی و تدمع
عندی النار احلی من الجنـّه بس لا دنّــــــــــج بس لا ارکع
ما ریدن جنتک رضوان وماریدن واحــــــــــــــــــد یتشفـّع
للنار ادخل رافع راسی و تکارب وی مالــــــــــــک و طلع
********
قصیدة یــــاهظیمه
یــــاهظیمه العمر ذوبـــــل و الامـــل لفتّه غیمه
او ماتن الچلمات یسمر و الگلب حایر ابضیمه
ویا هظیمه ویا هظیمه
***
یا هظیمه اتبیعنی بحفنة ارمـــــاد و آنه لیــره
ابتهَر لمن شافنی الصایغ اوضل واگع ابحیره
ذهب ما بیه دغش صافی او تضیعنی العشیره
لاکــــن ابیضّت ادمـــوم الوادم او ماتت الغیره
و الگلوب اسودّت و حتى النهار اسود ضمیره
یمن سوده ابوجه العریضی الحــفر لینه حفیره
من عسه الفرکنه وجعت موت و بساعه گصیره
هنا یمن چتفت روحـــی برمشک الظـــالم یسیره
وک اوحات ابوفاضل حرام انچان حبک ردنه غیره
اتکرها عـــافیته الیکرهک کـــون ویطیح ابشهیره
یلعفتنی و لا گـــلت محــبوبی المظلـوم اجـــیره
وانه خویه الحزن تابعنی ولزگ چبنه اعلى جیره
ابنعش صدری گلیبی میت لا تشب نـارابسریره
لفنی دولاب الهمــوم الظــــالم او ذبـــنی ابهیمه
اوفوگ ضیم العلی ضیمک هم اخذ من عندی دیمه
ویاهظیمه ویاهظیمه
یا هظیمه الحیل گوض چلقطار الیمر سارع
یمشی و ابسکة الضیم او لا ربیع اولا مرابع
والدریــول یاحبیبی الفلک لیش الفلک گـــاطع
یعت بیه و امری للله امسیت لامر الفلک طایع
وانه ارد وحدی اسنین العمر واشبگهن ووادع
مصارع اویلضیم گضیته العمر والیمته اصارع
هـــا زرعت اعیونی اربیه اوعلى دربک تباوع
هـــا انوح اعله الشباب الصار مثل الثلج مایع
لکن اشبیدی الامـــل محبس فهن منه الاصابع
و الـوکت فجّر العینی اعــیون تتفایض مدامع
جرف یا خذنی او جرف یدفعنی و امحیّر شدافع
امل گلبی او سعدی اسنین العمر راحن حریمه
او گیلت تنور ضیمی وچیمت اضلوعی چیمه
ویاهظیمه ویاهظیمه
الیمته اضل ارسم خیالک وانتظریهوای ترجع
الیمته اضل مشتول بشفافی العطش و العین تدمع
شنهو ذنبی ما اشم طیبک و لاهم بسمک اسمع
لاولا نسمه التهب من دیــرتک و العین تهجع
انته ما چنک هــذاک اغزیّل البحشای یــرتع
یلعشت بلروح یلحبک ربــّا وبضلوعی تریع
یلبتت چلمة اعله بــالی وشافهه گلیبی وتولع
ماهی فصلیه یولفی الروح شنهی ترید تصنع
لاولک لا تــذبح اگلیبی طفــل معصوم یرضع
لاولک والعمر کــاغد بس یجیسه المای ینگع
وانه یم عین الشمس تاخذنی الحسبات واوگع
یم بنات النعش و استرجی الگمر یا صوب یطلع
مثل ما بـــدر الامــل هلیله عألعــالم تشعشع
ابوالـــزهره العله العالم فجّر الثوره العظیمه
اوفرحت المخلوگ بس انه الوکت ذبنی بظلیمه
ویاهظیمه ویاهظیمه
*******
« مـــر یفــلان »
عینی السمه و جفنـی الغیم و دمـــوعــــی المــــطر یفــــلان
و شفافی الشــــــته الگـــــیض ، گلــبی و عایش إبحرمـــان
مر یفلان . . .مر یفلان
مر یفلان سالوفة حبایب علی شفاف اللیل
یا مرود کحل إمسیر عله إعیون الفریج إبمیل
و شوف إمکارب إعیونی إویه دمعی إلی عله إخدودی إیسیل
مر یا عطش ، مر یا مای ، مر یا عسل ، مر یا هیل
مر گلبی المحطه إهوای الک و ضلوعی سچة ریل
إوگف بالمحطه اشوای عود و من ترید إتشیل
صیح وفزز إجروحی و دوس إعله المفاصل حیل
یفی الما کسر فیک ، خایف إعله غیـــــــــری إتمیل
ولک یل عایش إبروحی ، تجی لو جیک إصیح إدخیل
وشیل العتب بعیونی و دمعی إیضل یوازی السیل
و إطش الچلم یم بابک ، بواچی إتشیل الجیران
مـــر لا تخلینی إحچــــایة إبوسط کــل دیــوان
مریفلان . . . مریفلان
********
وایضاً له :
یمه لا تبچین مو وکت البواچی
یمه های الزلم عیب اتهاب
بس الچعبه لاچی
یمه دمعچ لا یشوفونه الیکرهون
ونصیر احچایه لیهم
یمه گـّوه اتجلـّدی جدامهم
وبگلب صابر جابلیهم
یمه لو شافوچ مکسورت الواهس
یفرحون انه ادری بیهم
یمه انه ادری ابمصیبتنه الچبیره
امن اکبر من مصیبتنه حچیهم
یمه هم تدرین هذوله ویــّانه الیاسبب
شدّو عداوه؟!
ماتملگنالهم یمـّه
ولا هبـّطنه لیهم روسنه وادّینه خاوه
یمه عیب العنده غیره اویه الـّذی
مسلوبه من عنده یتخاوه
یمه کل گطره التهل من عینچ
ابگلب العدو تنشتل فرحه
یمه و الظالم اشماراد یتحفّظ
الوکت متکفـّل ابفضحه
یمه لیل الظلم ماهو اطویل لابد ینتجی
ویلوح صبحه
یمه من یهلی عرفت العار والذل و الهضیمه
و ارفضتهن
واطلعت انشد وادور الفخر و العز و العزیمه
یمه یا ماسحگ جدمی الحافی شوک الوکت
واتدمـّه ابصریمه
یمه مایرجع اشمالاگ ابطریجه الاح
یتطلـّب الشیمه
یمه من اجدادنه احنه اتعلـّمینه
اشلون نثبت بلشداید
عرب احنه و ذوله اهلنه
ولیهم التاریخ شاهد
والحمیه المن ثدایاها رضعنه
اتدور من اتشوف واحد اجنبی یوخـّرنه
واعلینه یتجدّم و یتحکـّم
یمه لسّاعه بعده الغیره
ماعافت شرایین العرب
منخلطه بلدم
یمه ماینزل من الحنیور
طعم الذل
وحگ عیناچ علگم
یمه ذوله احنه افاعی
ومن یهیج الزعل بینه
انسوی کل الکون اظلم
نسلب امن عیون اعادینه لذیذ النوم
السمو نشرّبهم
************
قصیدة یخضیر ابو منصور
یخضیر تحنـّـت گاعنا بدمک یبو منصور
دمک دم نبی لو دم أمام الهسا بعده یفور
یخضیر یبومنصور
مر الگیض یخضیر و الف ضربة هوا مـرت
إجتنا تیبـّس دمومک ، تالی إبدمک حمرت
و اجا فصل إصفری و کل الشجر یخضیر صفرت
بس شجرة المن دمک تروّت زهت و اخضرّت
و غسالة یواخین الفلح بصریفتی ضرّت
سکتت ما گول یخضیـّر علیّ صریفتی خرّت
اخاف صریفتی من احچی تغدی سالوفه بین الدور
دمک دم نبی لو دم امام الهسا بعده یفور
یخضیر یبو منصور
و شال صفری چوالاته و اجا خلافه الشتا محزّم
إبحافات المطر و غیوم یخضّیر یگطرن سم
و بعدهی الگاع یخضیّر منها تفوح ریحة دم
و بعده صوابک یهوّس ما غمض ولا سلهم
بعده یدور صوابک یخضیّر علی المرهم
بعده یصیح ما أسمع دوی وعطاب ما أشتم
عرس لو موت یخضیر وریحة مسچ لو کافور
دمک دم نبی لو دم امام الهسّا بعده یفور
یخضیر یبو منصور
یخضیّر و حافات المطر ما غسلن دمومک
یخضّیرعلی الدیره و شجرها انطبعن إرسومک
نجم سهیل یخضّر کلـف ما ینحمل یومک
یرق و مرصّع إبفضه و ذهب ما نگدر انسومک
بعدک عدل یخضّیر ابد ما ماتن عزومک
یخضیر چنت حاصود کلفه وللسّلف ناطور
دمک دم نبی لو دم إمام الهسا بعده یفور
یخضّیر یبو منصور
یخضیر چنت عین الگلاده و مرتعش لمّاع
لمّن تسمع النخوه چنت اوّل نفــر فـــزاع
و انت الچنت یخضیّر إبمسحاتک تهبر الگاع
وحگ غیرة الهزتک یخضیّر وراک سباع
مانسکت عن اخذ الثار ذمک مایروح ضیاع
یا سالوفة الدیوان یا بیــرق شرف منشور
دمّک دم نبـی لو دم إمام الهسا بعده یفــور
یخضیّر یبو منصور
یخضیّـر علی الرشاش اسمک صار حبـّـایه
علی إزنادها حچایاتک یناغن الــرمّــایه
یخضیّـر چفوف الثــّار تومیلک محنـّایة
یبو منصور ما نسکت و دمّک طرّز الرّایه
و نهرنا الصافی یخضیّر بدمک منخبط مایه
حتی النخل یخضیّر بعد ماینکسر فیــایه
یا منجل ذبح شیّال موزر و انحدر للهور
دمک دم نبی لو دم امام الهسه بعده یفـور
یخضیّر یبو منصور
یخضیّر و حگ عیناک ما تبچی علیک العین
ما ینبچی علی الیمشی بدرب الشرف درب حسین
شهید انت بذلت روحک یبو منصور لجل الدین
و کل گطره الجرت من دمک الطاهر تظل سنین
فشگه بگلب عدوانک و صرخه إتوعی الغافین
یبو منصور ماننساک صدگ و الحمیّـه إتثور
دمّک دم نبی لو دم إمام الهسه بعده یفور
یخضیر یبو منصور
******
قصیدة مربیه
مُر بیه و اخذ من الدمع ،حنة مهر لچفوفک
مُربیه و سحگ مهجتی، بس کون عینی اتشوفک
هاک اخذ ابتوت الگلب، خلهن مشط لزلوفک
دثرنی بوجاقک جمر، بلشته یدفی اضیوفک
چتفنی اذبیحت نذر، وذبنی ابوسط مشحوفک
خلینی امهفة نبت ،ترفرف تضل یم طوفک
ولعب ابحالی اشماردت ،یا عینی ابد ماعوفک
ماخاف من ربی ابکثر
ترجف اعضائی ولک من خوفک
مربیه یا چلمة هله ،اتفزز العین القافیة
مربیه یا حفنت ضوه ،اتوعی شموعی الطافیة
مربیه مو گلبی انکسر، مثل الامرایة الصافیة
مربیه طش اعلى الجرح ،چلمات حلوه و دافیة
وشوف الاهموم اتلملمت ،شی رایحه و شی لافیة
وحات الاگلوب البلحزن و حات الجدام الحافیة
لو ظل مکان ابهلگلب لسیوفک المتهافیة
صدقنی چا عیب اشتکی، اهمومی و اگلک کافیة
حتی بمحبتک لو متت ،گلی ولک بلعافیة
حتی بمحبتک لو متت ،گلی ولک بلعافی
******
وایضاً
یاقطار إلتطوی بسنین العمرلاوین رایح
ماوصلت آخرالسچّه إشمالک إبمشیک تشاوح
وین رایح وین رایح
یاقطارإبسچتک عمری إبراض إسحگ علیها
إبهیده لاتسرع ولک وسنینی اتوانه إبطویها
إضلوعی من تِرگُل فراگینک بعدیکثرحینها
ولوصحت یضّن إعظامی وحسرتی إتوجّ إبدویها
یاقطارإهوایه إلمحطات یاهی إلتحط بیها
إشچم محطّه إمرگت وإنته إمرگت مسرع علیها
وروحی طیر امکسّرإلجنحان وتفرفش شبیها
حگهالوفرفشت روحی إمد ویرهِ وماهی سفیها
دیرتی إلعشیت إبمرابع ها وتربیت إعلدیها
إشلون أعوفنها وتضل یاهوإلیرد إلصوت لیها
إعونت إصبیّح وحلّت عینها إبعزها و ولیها
مثل عین إلرّمده بارتِلی وجفنها إعلیّه شابح
بس حِلیت إبعینها إتعدنی وتخلّیها نوایح
وین رایح وین رایح
یاقطارإتوانه لاتسحگ أمل روحی وحِلمها
کِسّریت إمرایت آمالی وبعد گِلّی إشیلمها
وبَهذَلِت مکسورة إلخاطر إلمحتاره إبولمها
أمّی إلتستریه من اکبرتِذِب کارت هظمها
یاقطارإترید أسولفلک سِوالفها وشیمها
إشچانت إتگلّی من أصیرإحذالهاولوجیت یمها
إتگلّی اُمّک شافت إلهَم هیچی هم إتزیج همها
هیچی هم تکبر وترفع راسها وتِدگرخصمها
وچانت إتهوسلی هوسات الذی إتهزنی ابعزمها
هوسة إلثاروتگلّی السّبع عفیه إبنی ختمها
وکبرت وستگوت إعظامی اسّگتها إبذهب دمها
اوگمت أشد إحزام ویّه الزّلم لوشدّت حزمها
وامّی ذیچ إصبحت اُم إفلان لوجابو إسمها
زهت بیّه انوارها وأصبح ربیع إلگبل بارح
وآنه موذاک إلیتیم إللومشه یثجّب الصایح
وین رایح وین رایح
یاقطار إلبهذلت ایّامنه وذیچ اللیالی
وگطعت حبل اللضمنه آمال بیه مثل اللآلی
وطشّرتهن مثل دمع إعیونه إلکلوکته هالی
یارُخص دمع إلیتیم ودمعت إلماعدها والی
ورحت ماچنّک سمعت امّی تصیح إبصوت عالی
ولک ریّض خل أشوف إبنی البجیّه ومابگالی
إبنی وماعندی غیره إعوینتی وفرگاه غالی
وإنته یلماکسر گلبک حالها ولاظیم حالی
او عوّدت للبیت تتوچه إبضلع مکسورتالی
إتدوّرإبیت إلأمل والبیت من الأمل خالی
إتصیح راح إبنی وعگب عینه إلهظُم والذّل لفالی
إبنی إلرّدته یضل یَمّی سّوادَه ومایبارح
شردأجاوبها إلتناشدنی إلیماسیچ ویصابح
وین رایح وین رایح
یاقطارإتهُوی روحی إبظیمهاوزایدحزنها
إعله إسّلف وتنوح مثل إلوالده المذبوح إبنها
بِلِگماط إنگطع راسه إلیکرهچ وهوه إبحظنها
إیه یادیرتنا یلماعینی شبعت شوف منها
إیه یانخلاتی یلماحسّبت أبتعدعنها
إیه یادیرتنا یلطبها إلعدو إبغفله وسکنها
اولملم إحچایاتنه إلحلوات بِشکاله ودفنها
یَمِن عونه إلغفه عینه إبدیرته ویطبگ جفنها
ومن إیفزیسمع طیور إلشجرتتغاوه إبلجنها
اُفیش یاریحة إتراب إلسّلف ریحة مِسچ چَنها
اُفیش یانسمه إلسیرإلفجرعَلورده إبقصنها
اُفیش یاذیچ إلسواجی إلبیهافَی السّعف لایح
إشیبّس إشفایفها چاذاک إلزّلال إلبیها طافح
وین رایح وین رایح
(الشاعر إبراهیم الدیراوی)
